Na een tijdje in de rij hebben gestaan konden we eindelijk naar binnen. Daarna worm je als een rups door de menigte ongedierte om eindelijk je jas op te hangen. Zie dan ook nog maar eens terug te komen naar de grote zaal. Ja hoor, daar sta je dan. Als ezels zonder kop staat iedereen te stampen. Zie er maar eens tussendoor te komen en een plaatsje te zoeken. Op zo'n moment wens je over iedereen heen te vliegen. Helaas, er zit niks anders op. Ik probeer mij even voor te doen als de stoere chick uit de achterbuurt en maak me groot om er door te komen. Ja hoor, samen met mijn vrienden kom ik er doorheen en vind ik een klein plekje.
Na een paar minuutjes sta ook ik als een kuddendier met de rest mee te doen. Al snel slaat de hitte toe en begin ik te zweten. Gewoon door gaan, wordt er bij jezelf gezegt en daar ga ik weer. Bij de hoofdact ga ik samen met de menigte helemaal los. Al snel merk ik dat het gaat om uithoudingsvermogen. Je wordt er ontzettend moe van. Door mijn die-hard hardstylevrienden ga je toch gewoon door. Je wil er immers gewoon 'bij horen'. Gelukkig ging het makkelijk aangezien ik het heel erg leuk vond, maar zweten deed ik wel. In zo'n drukke, warme zaal waar iedereen aan het bewegen is. Het is niet zo gek.Het gekke is dat op zo'n feest veel dunne mensen lopen. Je zou dus bijna gaan denken dat het gewoon door deze feesten komt. Het is bijna een sport dat je doet en waar je je voor in zet. Ik vind het niet zo gek dat iedereen elke keer helemaal kapot is na zo'n dag feesten. Hardstylefeesten zijn geen gewone feesten. Het is een sport. Volhouden, zweten, moe worden en doorgaan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten